Bakit mahirap sa iba ang maging masaya
sa bagay na itinuturing nilang masaya
sila pero hindi? Ito ay sa dahilang
ang puso at isip nila ay matagal nang
sinira ng kakarampot na
kasinungalingan na umabot sa sukdulang
kawalang pag-asa. Maituturing na likas
sa ating mga tao ang magisip ng paraan
upang ayunan ang mga kaganapan sa
buhay kahit pa ito ay isang guni-
guning pangkalooban lamang at sa
tuwina ay naghahatid ng gasinulid na
pagkamulat mula sa lingkaw na
kasalanan..Maaring sentro lamang ba
ito ng kaisipang ang tao ay laya mula
sa himulmol ng pagnanasa? kaayon ba sa
panahon ang kanyang pagkanaririto? o
sadyang iminulat tayo upang walisin
ang ating sarili upang timbangin ang
minsan ay natutulog na kamalayan para
sa kaunawaan..ang sabi ng iba, "no
existence is a bound to your
beingness..that you only knows your
limitation by being there". Sa ngayon,
walumput siyam na libo at apat na
raang pagkatunganga at pagkawalang
pagkaunawa, ginigising ang kaunawaan
bilang bunga ng kawalang alam. Sino ka
para humatol? Gayong ipis ka ring
kagaya ko..

Posted by cjaygumi on June 18, 2007 at 07:12 PM | Add a Comment
Login to your account to post comment

You are not logged into your Tabulas account. Please login.